پرچنان

تحلیل فیلم آناتومی یک سقوط که امسال جایزه کن را ربودتلاشم آن است که مختصر و مفید بنویسم. این فیلم دو پیام بزرگ برایم داشت که دومی ذیل اولی می آید.ما در دنیای پس از نیچه که باور به مرگ خدا داشت، زیست می‌کنیم دنیای مدرن. تا قبل از این دو قرن اخیر ما ملاک نیک و بد، حق و باطل را به راحتی داشتیم و آن ملاک خدا بود و کسانی بودند که سخن خدا را بیان می‌کردند اما جهان ، بخصوص دنیا غرب دیگر اینگونه نیست. ملاک مطلق خدا در یافتن نیک و بد یا حق و باطل وجود ندارد. همه چیز نسبی است و منقطع، یک سونات کامل یک موسیقی کامل که فراز و فرود دنیای پیشا مدرنی را داشته باشد دیگر امکان نمی یابد و این را فیلم با موسیقی های منقطع خود آن را نشانمان میدهد. این نسبی بودن همان چیزی است که دلیل وحشت نیچه از دنیای خدا مُرد است و واقعا وحشتناک است. بینایی و نور و مشاهده کامل وجود ندارد، مردمان نمی‌دانند با چه زبانی با هم سخن بگویند، توانایی سخن گفتن و شنیدن عمیق را از دست داده اند. اما باید برای این زیستن نگران بود ؟ برای این نسبی نگری دل آشوب شد؟ پاسخ فیلم به این پرسش منفی است. ای انسان دل نگران مباش. حال که مطلق را از دست داده ای تو را چیزی انسانی بروز کرده است. آن چیست ؟لیبرال دموکراسی که بروز آن در هئیت منصفه و آرای نجات بخش آن در فیلم بروز پیدا می‌کند.تو میتوانی دل آشوب و دل نگران نباشی و بتوانی نیک و بد را تمیز دهی، حق و باطل را کشف کنی به وسیله خرد جمعی. خرد جمعی اگر تشخیص دهد بی گناهی، تو منزه هستی حتی اگر ده ها کارشناس خلاف آن نظر داشته باشند. تو میتوانی کودک باشی، نابینا باشی اما از هر دادستان و وکیلی ماهر تر باشی اگر قدرت اقناع خرد جمعی را داشته باشی، اگر قصه گوی خوبی باشی تا بتوانی دیگری ها را اقناع, ...ادامه مطلب