پرچنان

کتاب ایام محبس نوشته شهر نوش پارسی پوراوایل دهه هشتاد است و تازه دانشجو شده ام که سایت رادیو زمانه تاسیس شد. تقریباً همه مطالبش را می‌خواندم و از آنجا بود که با شهرنوش پارسی پور آشنا شدم و نوشته هایش در رادیو زمانه دنبال کردم.***چند سال قبل که به مرکز تبادل کتاب رفته و ول می‌چرخیدم. آن زمان‌ها ولگردی در بین کتابها را دوست داشتم. در ولگردی چشمم به یک کتاب آشنا خورد. کتاب زیراکسی و غیر مجاز بود اما خریدم. شش سال از آن زمان گذشت و کتاب در بین کتابهایم گم بود تا دوماه پیش که چشمم دوباره بر آن کتاب خورد و اینبار باز کردم و خواندم.داستان کتاب پیرامون روزهای زندان نویسنده است، آن هم زندان دهه شصت و البته زندان زنان. این روزها از خدای دهه شصت تا روزگار دهه شصت بسیار شنیده این. اما با خواندن این کتاب معنا و مراد نزدیک به واقعیت دوران شصت را لمس خواهید کرد.این که انقلاب با فرزندان خود چه کرد. اینکه میانگین جمعیت زنان زندان زیر هفده سال بود و ...جاهایی از کتاب بگونه ای دهشتناک میشد که اگر هنگام شام فرا می‌رسید به اکراه شام می‌خوردم به قدری که کامم تلخ بود.برای فهم امروز جامعه نیاز به شناخت تباری از آن زمان‌ها داریم و این کتاب میتواند ما را بدان نزدیک کند. اعدام، حجاب اجباری، موضوعی است که نشان میدهد از آن زمان تا کنون جامعه جاری بوده و مسئله ای هنوز حل نشده است. چیرگی گفتمان روستایی بر گفتمان شهری را به وضوح میتوان در جای جای کتاب یافت.نتیجه‌گیری:آنچه از کتاب دریافتم آن بود که وقتی ایدولوژی حاکم شد، همه چی طفیلی آن می‌شود حتی انسانیت، حتی انسان.چه مقدار انسان می‌توانستند چند سال بیشتر در زندان بمانند و زنده نیز هم آنگاه سقوط شوروی را هم می‌دیدند و در نتیجه پایان گفتمان چپ ارتدوکس را. ح, ...ادامه مطلب