پرچنان

این چند شب، سریال خانم میزل شگفت انگیز را می‌دیدیم و اینک که سیزن اول آن تمام شد میخواهم تحلیلی پیرامون آن بنگارم. لازم به ذکر است که سیزن اول این مجموعه جوایز متعددی را برده است. کسانی که علاقمند به فضاها و صحنه های سالهای پنجاه و شصت میلادی، ماشین های بزرگ، آداب و رسوم بازمانده از سنت برده داری آمریکایی و رنگ و لعاب آن سالهای آمریکا هستند، پیشنهاد دیدن این فیلم را میدهم. با توجه به فضای قدیم که در صحنه صحنه فیلم جاریست به نظرم یکی از بهترین سریال‌هایی بوده که تا به کنون دیده ام. سریال خوش رنگ و لعابی است و موسیقی زیبای دهه شصت میلادی آن را زینت بخشیده است.اگر قرار باشد این سریال را در یک جمله یا نه در یک کلمه، تعریف کنم، آن واژه می‌شود: تحقیر شدگی. سریال میخواهد نشان دهد که چگونه با تحقیر و تحقیر شدگی کنار بیاییم و حتی بتوانی نردبانی جهت موفقیت بسازی. آنچه مرا نکشد، قوی تر می‌کند را به گونه ای طنز و تراژیک نشان داده است.نتایج دیگری نیز از این سریال گرفتم. واقعیت دردناک است و غمماک و از دور و نگاه دیگری خنده دار و طنز.بر این گمانم خودم نیز ته مایه های طنز معمولا دارم و در این این فضا بیگانه نیستم و اتفاقاً این سریال نشان میدهد، پیچ های دردناک زندگی را میشود با طنز و طنازی پشت سر گذاشت. سریال یک راهکار عملی به مخاطب خود جهت این که نقطه ضعف را به نقطه قوت تبدیل کردن نشان میدهد ، اینکه با چه ابزاری حس تحقیر شدگی را پلی جهت پیروزی کرد و ساخت:۱. توجه به جزییات از طریق نوشتن۲. صفات مضموم خود را به ممدوح تبدیل کردن. مثلا ما در ابتدای سریال با یک شخصیت بسیار بسیار کمال گرا طرف هستیم و در پایان آن این شخصیت کمال کرا، از خرده ریزهای کوچک کمال گرایی فاصله گرفته و کماگرایی خود را در یک , ...ادامه مطلب