پرچنان

مهمان داریم و مشغول گفتگو.از دست رنج باغ خویش برایمان هدیه آورده است و از بودن با هم مسرور.کودکی بین ماست که برایش هدیه مختصری تهیه کرده ام. مهمان مان به شوخی بیان میکند که فقط برای او هدیه لحاظ شده است؟ پاسخم آری است و برهان می آورم که او به خاطر دوستش که من بودم آمده است اما شما برای دیدن عزیزانتان.کودک که زبان با مزه ای دارد و ابتدا هر واژه دِ اضافه می‌کند هنگامی که مشاهده کرده آنها عازم تهران هستند و قرار نیست او همراه شود استدلال آورده که منم میخواهم بیام دوستم، دُهِل( سهیل) را ببینم و این سخن اقناع کننده شده و پس در سفر همراه.نتیجه‌گیری:* هدیه، دادن و گرفتن از جنس انسانی ترین هاست، آدمیت آدمی را تقویت میکند.** اقناع کردن مهم است، بسیار، میتوان قانع کرد آدمیان را حتی اگر زبان واضحی نداشته باشی و کودکی چهار پنج سال، در اقناع کردن دوشادوش عقل و خرد ، عاطفه و احساس نیز درگیر است و‌ چه بسا اثر گذاری عمیق تری داشته باشد.*** امان از دوست و دوستی . سفر آمدن به دیدار دوست. میتوان شاعری کرد و شعر آفرید بخصوص که کودکی شاعر آن باشد نه در گفتار بَل در کردار.https://t.me/parrchenan بخوانید, ...ادامه مطلب