درد مددکار بودن

بر سر کار برگشته ام و موضوعی ذهنم را مشغول کرده است. مشاهدات سفرم را وقتی با پرونده هایم میکس کردم، یک موضوع ذهنی از آن در آمد که چند روز است به آن می اندیشم.
در بلوچستان شاهد ازدواج زودرس بودیم، بعضا دختران دوازده و سیزده، چهارده ساله ای که ازدواج کرده بودند. البته آنجا این، ازدواج زودرس مرسوم و متداول می‌باشد.
قانون کشور سن ازدواج دختران را سیزده سال در نظر گرفته است و دولتمردان و نمایندگان مجلس،تلاش آن دارند که این سن را به پانزده سال برسانند.
این که پدری که هفت هشت بچه دارد و شکم این بچه ها را سیر کردن، در این زمانه خود، کاری ستروگ است را در یک قسمت معادله بگذاریم، فقری که در خانواده های پر جمعیت هست را در قسمت دیگر معادله، و این پتانسیل اقتصادی که از طریق ازدواج خانواده می‌تواند، بصورت مشروع و قانونی، از مضایقه تنگ مالی، خارج شود هم در آن سمت معادله.

فعلن این معادله را حل نمیکنیم.

دو تا از پرونده هایم را مرور می‌کنم:
دختری به نام فرضی هانی، شانزده سال در یک خانواده بی‌سامان و نامناسب رشد یافته و اکنون در حال رفتن بسمت تن فروشی است و در این بازار احتمالا کاسبی کند.

دختری دیگر به نام الی را در نظر بگیرید که در سن ۱۴ سالگی ازدواج کرده و تا سن شانزده سالگی به خانه شوهرش خواهد رفت.

اگر قرار باشد در خانواده و طبقات نابسامان ، بین هانی یا الی شدن، انتخابی صورت بگیرد، شما کدام یک را پیشنهاد میدهید؟

راستش چند روز به آن فکر کردم، با مشاهدات سفرم مخلوط کردم و خودم انتخاب و پیشنهاد الی شدن را خواهم داد.
چرا که قانونی است، حتی اگر زیر سن قانونی هم بود، شرعی است و همین شرعی بودن ، نوعی حق و حقوق را به آن شامل میشود. اما دیگری، خیر.
دوم
شاید این احتمال را داد که ازدواج به طلاق و فرزندان طلاق منتهی شود
اما این یک احتمال و شاید است.
حال آنکه در هانی شدن، از همان اول، برگه زندگی سیاه است و سیاه است و احتمال هر چند اندک، مثبت و سفید در آن نمیتوان داد.

با این توضیحات، معادله را حل میکنم، متاسفانه علی رغم آنکه، این انتخابی که کردم، مخالف پیمان نامه حقوق کودک است، اما مجبور به این انتخاب هستم و حتی موافق این افزایش سن حداقل ازدواج نیز نیستم. و البته از این انتخاب ، ناراحت هستم. ای کاش اگر دوستان صاحب نظر، راه حل سومی میشناختند ، خوشحال میشوم مرا از این انتخاب ناراحت کننده در آورند.

@parrchenan

پرچنان...