گفتگو

من اهل گفتگو هستم و معمولا در فضاهای گفتگویی  نشست و برخاست دارم. یکی از نقاط ضعف بسیاری از گفتگو کنندگان که اتفاقاً مدعی کتاب خوانی هستند، ضعف در فن بیان و اندیشه است. گفتارشان از منطق ضعیفی برخوردار است. قسمت اول جمله شان به قسمت دوم نمیخورد. پاسخ هایشان ربطی به سوالات ندارد. نمی‌تواند در یک راستا جمله را حرکت دهند و از این شاخه به آن شاخه میشوند. نمی‌توانند در موضوع بمانند. در عین حال شنونده خوبی هم نیستند. به راستی در سیستم های آموزشی از مدرسه بگیر تا صدا و سیما تا مساجد و نهادهای دیگر، به فرزندان سرزمین مهارت اندیشیدن یاد میدهند؟
این ضعفی که تقریبا عمومی ایست و با شدت و ضعف عموم ما ایرانیان داریم، ناشی از ضعف سیستم اموزشی ایست. ضعف بنیادین این دستگاه های عریض و طویل مدعی آموزش و پرورش. قوه منطق ما را این نوع سیستم فشل بسیار ضعیف کرده است.
کتاب گفتگو با جلال ستاری را میخوانم که او از مدرسه اش در سال ۱۳۲۰ تا ۱۳۲۹ میگوید. باور نکردنی. معلمان و دبیرانش، خدا. هر هفته تاتر و موسیقی.
سیستم آموزشی ما به اندازه هزاران سال سقوط کرده است. این را هم یادمان باشد این برهه تاریخی، از لحاظ سیاسی و مالی، یکی از تگناهای تاریخی ایران بوده است. همین که کتابخوان ها هم ، جلال ستاری را نمی‌شناسند یعنی درد. کسی که فردای انقلاب ۵۷، از کار اخراج شد اما ماند و مانده، حرف برای گفتن بسیار دارد. با این سیستم آموزشی آدم ها چگونه جرئت میکنند فرزند آوری داشته باشند؟؟
 نمیدانم!

گفت و گو آیین درویشی نبود
ور نه با تو ماجراها داشتیم

 

@parrchenan

پرچنان...