بی مایه فطیر است

در خانه ی مرد، برای بازدید از منزل، جهت فرزندش حاضر شده بودم.

از همسرش پرسیدم، چرا که او اقدامات اولیه را انجام داده و اینک نبود. پاسخم داد: به قهر رفته خانه مادرش.

علت را جویا میشوم. علتها را بر میشمارد. میپرسم، مشاوره هم رفتید؟ و پاسخ می‌گوید: اقااا بله چندین جلسه. اما آن چیزها که مشاوران می‌گویند را نمی‌توانستیم در مواقع بحرانی پیاده کنیم. فایده ای ندارد.

فقر از سر روی خانه می‌بارد. خانه ای که نشان می‌داد در تاریخچه خود از وضعیت مناسبی برخوردار بوده است و اینک اما نه. مرد زمانی کاسبی بود و امین م اعتبار محله اما الانه نه.

یاد ضرب المثل، بی مایه فطیر است افتاده ام.

معتقدم وقتی فقر، در زندگی جاری و ساری باشد، مشاوره و روانشناس و پند و اندرز و ... همه باد هواست.

 نتیجه‌گیری: 

 بی مایه فطیر است را جدی بگیریم. اگر شرایط مالی مناسبی نداریم، متناسب با آن شرایط گام برداریم. گام ها هزینه ساز، رفتارهای پرخرج نکنیم.

اگر شرایط ذهنی و بهداشت روانی بسامانی نداریم اول کار، تلاش کنیم شرایط مالی را بهبود ببخشیم، یا تلاش کنیم بار مالی اضافی که ممکن است در زندگی داریم را کم کنیم. اینها شدنی است.

https://t.me/parrchenan