غم انتظار

پرچنان:
مامان، خلاصه ای از برنامه دیروز تلوزیون را بیان کرد و گفت: امروز هم قسمت دومش پخش خواهد شد، داستان خواهران ورزشکاری که توانسته بودند خود را از فقر و بدبختی، به وسیله ورزش، رها کنند.
برنامه را دیدم، چیزی از جنس غم بود، غمی دوست داشتنی، غمی از برای دیگری، غم دختری از برای مادری، غم انتظار، انتظار دختری از برای پدری. جنس غمش، واقعی بود و حقیقی، نه اسطوره ای و تاریخی. نه غمی ،از درد و رنج مرگ، نه از درد جنگ، حتی قسمت اوج برنامه غمِ درد فقر نبود، غم دلتنگی بود، غم انتظار.
گویی ما مددکارها به غم عادت داریم، نبینیم، یک جوری میشویم، مزه غم ها را می‌شناسیم و غم های دوست داشتنی را اکرام میکنیم.
این برنامه جای گفتگو زیاد دارد و داشت.

اما آرزوی خواهر کپچک مرا یاد موسیقی و انیمشین، بسیار بسیار زیبای پدر و دختر انداخت.

@parrchenan

پرچنان...