از فیلم و تاتر و هنر

هر چه تجربه زیستی ام افزون تر میشود، بیشتر اشعار خیام را درک میکنم، اپرای عروسکی خیام، جایی بود که ساعتی اشعار آن شاعر را در محیطی که همه توجه به سمت صحنه است، برایت به زیبایی به صورت آواز می‌خوانند. در نوع نگاه زندگی از دید خیام، فقط مجبوری روی عواطف و جسم و همت و وجود خود تکیه کنی، در اصطلاح به پاهای خودت تکیه کنی. مجبوری زبونی خود را بپذیری تا قوی تر ا از آن قبلی خود شوی. بعد از چند روز به باغ سعد آباد رفته و نقاشی های استاد بهزاد و فهم او از اشعار خیام را به تماشا نشستم، یک هم خوانی جالبی بین این دو اتفاق، برایم بود.
*
فیلم رگ خواب را دیدم، فیلم آموزنده و خوبی بود، این که به دختر ایرانی که عرف و فرهنگ و قانون و صدا و سیما، بهش حناق میکند وابسته و سوسول و ضعیف و بی هنر و آویزان و بی خاصیت و باز وابسته، باش را به چالش میکشد ، و چالش این نوع زندگی را به مخاطب خود نشان میدهد. این که دختر ایرانی، متجدد بودن را در سبک پوشش دیده و در بقیه امور که نیاز به تلاش و سختی بوده ، بی خیال شده است. اگر دختر دارید، پیشنهاد دیدن این فیلم را حتما دارم.
*
یک فیلم سینمایی به نام دونده هزار تو هست که تا به حال چهار قسمت از آن تولید شده است. اگر اهل دویدن هستید، یا بودید و با دویدن کیف می‌کردین، از دیدن این مجموعه لذت خواهید برد. بخصوص که در این مجموعه ، مرام و رفاقت، آن هم از جنس مسعود کیمیایی، با ورژن غربی و به روز شده اش، نیز میتوانید ببینید. من البته قسمت اول و دومش را دیده ام.

@parrchenan

پرچنان...